W mojej codziennej pracy jako psychoterapeutka towarzyszę pacjentom w doświadczaniu straty. Nie zawsze tej ostatecznej, związanej ze śmiercią. Osoby, które przychodzą do mnie do gabinetu, wspieram w ich codziennych utratach. Pomagam przejść przez doświadczenie straty miłości, związku, relacji, przyjaźni, pracy, zdrowia, urody, obrazu rodziny, jaki latami nosiło się w sobie, własnego wyobrażenia i wizerunku, marzeń, nadziei, poczucia sensu w życiu. W trakcie terapii pomagam w zaakceptowaniu tego utraconego kawałka własnego świata i ułożeniu go na nowo, albo trochę inaczej. Tak, żeby znów żyło się lepiej, lżej.

W przeszłości, przez rok, pracowałam jako wolontariuszka w hospicjum onkologicznym, gdzie towarzyszyłam pacjentom. Pracowałam także z osobami w żałobie, które straciły bliskich. Przez 15 lat byłam dziennikarką radiową i prasową. Zajmowałam się tematami psychologicznymi i społecznymi. Teraz pracuję nad książką o stracie, śmierci i żałobie.

Autor zdjęcia: Michał Warda