Czuję się oswojona z życiem i ze śmiercią. Trzymając kręgi i ceremonie przejścia współpracuję z „czymś więcej”. Mitologia rdzennych Indian Lakota „to coś więcej” nazywa Wakan Tanką, boską siłą przenikającą świat, wielką tajemnicą. W tej starej tradycji osoba pogrążona w żałobie jest uważana za najbardziej Wakan czyli najświętszą. Też tak to czuję. W żałobie może istnieć pełnia obecności i głęboka naturalna mądrość.

Fotografię i film postrzegam jako wizualny obszar do przekazywania uczuć niewypowiedzianych słów tego z czym jesteśmy. Jest to niezwykłe narzędzie do ujęcia podsumowania dla bliskich i dalszych osób zmarłej/ego. Prowadzę Kręgi Piszących Listy, w których dotykamy podświadomych prawd, które napisane czarno na białym, nabierają transformującego charakteru.