W końcu o końcu: Czego uczą nas tradycyjne rytuały pożegnania?

W każdą ostatnią środę miesiąca Anja Franczak i Maria Wiśniewska spotykają się z innymi osobami z Kolektywu Instytutu Dobrej Śmierci, żeby porozmawiać o życiu i o śmierci. Tym razem zaproszenie przyjęły Katarzyna Jackowska-Enemuo, Monika Stasiak i Marta Tarnowska.

Wiele osób w Polsce jeszcze pamięta, że pogrzeby kiedyś wyglądały inaczej. Osoba zmarła zostawała w domu przez całą dobę albo nawet kilka dni. Wokół niej gromadziła się wspólnota, żegnająca ją pieśniami, modlitwami i swoją obecnością. Czy dzisiaj brakuje nam takich rytuałów?

Żyjemy w czasach, w których wiele osób boi się bezpośredniego kontaktu ze zmarłymi. Dobrze, że możemy sięgnąć po wsparcie profesjonalistów z domów pogrzebowych – ale może jednak zbyt szybko oddajemy ważne sprawy w cudze ręce? Tradycyjne rytuały pożegnania dawały osobom w nich uczestniczącym poczucie wspólnoty i sprawczości. Tworzyły też działającą według znanych zasad strukturę, będącą dla bliskich oparciem w obliczu straty. Scedowanie tych praktyk na innych, może pozostawiać trudną do zapełnienia pustkę.

O tym, jakie działania wiązały się z pożegnaniami w kulturze tradycyjnej, jaki był ich sens oraz co z nich może być dzisiaj przydatne dla nas w zetknięciu ze śmiercią i żałobą, porozmawiamy już 29 marca. Będzie nam miło spędzić wieczór z Wami w przestrzeni otwartego dialogu na platformie Zoom. Przez pierwszą godzinę zapraszamy Was do słuchania, a w drugiej godzinie możecie dołączyć do rozmowy i zadawać pytania.

TUTAJ możesz się zapisać.

WYBIERZ CENĘ:

Cena za udział w spotkaniu jest elastyczna. Wybierz cenę, która będzie dla Ciebie adekwatna.
Kupując bilet wspierasz działalność Instytutu Dobrej Śmierci. Bardzo Ci dziękujemy!

Spotkania W KOŃCU O KOŃCU odbywają się online na platformie Zoom.
Po zakupie biletu otrzymujesz od nas mail z linkiem do zalogowania się.

KATARZYNA JACKOWSKA-ENEMUO

Z wykształcenia antropolożka kultury, z natury wędrownica, z zawodu śpiewaczka, akordeonistka, a także zbieraczka i opowiadaczka historii. Koncertuje, opowiada, prowadzi warsztaty, zarówno na festiwalach, jak też na ulicach, w domach dziecka i więzieniach. W 2020 roku, w odpowiedzi na śmierć córki, Naomi, stworzyła projekt „Nieuchronne” z muzyką i opowieściami. Autorka książek „Tkaczka chmur” i “Między światem a zaświatem”.
nieuchronne.pl

MONIKA STASIAK

Antropolożka kultury. Przygotowuje i prowadzi świeckie rytuały przejścia oraz ceremonie humanistyczne związane z cyklem życia ludzkiego. Towarzyszy osobom w ważnych dla nich momentach: przy powitaniu dzieci w rodzinie, wkraczaniu w dorosłość, przyjmowaniu na siebie nowych ról i pożegnaniu bliskich osób.
naprogu.pl

MARTA TARNOWSKA

Socjolożka. Uczennica kurpiowskich śpiewaków pogrzebowych. Współzałożycielka Ziemskiego lamentu, śpiewaczej praktyki pieśni żałobnych z wiejskiej tradycji w wyborze odpowiednim do opłakiwania katastrofy klimatycznej. Poszukuje sposobów reinterpretacji elementów wiejskich obrzędów pogrzebowych w warunkach miejskich, m. in. współprowadzi spotkania śpiewacze poświęcone współczesnej reinterpretacji wiejskich pieśni pogrzebowych.
Ziemski lament

Zdjęcie: Rodzina przy zmarłym, Pożegnanie w domu zmarłego p. Mieczysława Mazura, Ozjomoje, Kazachstan, fot. J. Stempin, 1991 r. Źródło: Cyfrowe Archiwum im. J. Burszty.