Krąg żałoby po zwierzętach WARSZAWA

Zapraszamy na wystawę członka Kolektywu Instytutu Dobrej Śmierci – Kacpra Tomaszewskiego oraz towarzyszący jej krąg żałoby po zwierzętach, który prowadzić będzie Magdalena Siwecka również członkini Kolektywu IDŚ.

O wystawie:

Śnij piesku, śnij…

Galeria Promocyjna, Staromiejski Dom Kultury, Warszawa

4 – 22.6.2024

“Kiedy umiera zwierzę, które było komuś szczególnie bliskie, trafia ono za Tęczowy Most. Są tam łąki i wzgórza dla wszystkich naszych wyjątkowych przyjaciół, aby mogli biegać i bawić się razem. Jest tam mnóstwo jedzenia, wody i słońca, a przyjaciołom jest ciepło i wygodnie. Wszystkie zwierzęta, które były chore i stare, odzyskują zdrowie i siłę, a te, które zostały zranione, stają się lepsze i znów silne, tak jak je pamiętamy, zanim pójdą do nieba”*

Relacja między człowiekiem a psem jest dla Kacpra Tomaszewskiego więzią wyjątkową. Zwierzęta te, znane z bezwarunkowej miłości i wierności wobec swoich opiekunów, stają się nie tylko naszymi przyjaciółmi, ale też nieodłączną częścią rodziny.

Na wystawie ,,Śnij piesku, śnij…” artysta bada relację człowieka z psem, a jednym z głównych wątków, które eksploruje jest trudny moment pożegnania i żałoby, przeżywanej po utracie “wiernego kompana”. Zwraca uwagę na społeczne tabu i brak zrozumienia związane z odejściem bliskiego zwierzęcia, przygląda się obrzędom funeralnym i próbuje uchwycić, jak zacierają się międzygatunkowe granice.

Projekt Tomaszewskiego oparty jest na jego osobistych doświadczeniach utraty psów: Hasi i Diega. Poprzez połączenie praktyki artystycznej z szerszymi kontekstami kulturowymi, artysta pokazuje wyjątkowość i głębię relacji ze zwierzętami. W ramach projektu zaprasza też innych do podzielenia się historiami przejścia przez bolesny proces żałoby.

Inspiracją do prac malarskich i obiektów stał się wiersz “Za Tęczowym Mostem”. Wiara w idylliczną łąkę, gdzie dusze zmarłych zwierząt spotykają się i wypoczywają po przejściu Tęczowego Mostu, ułatwia opiekunom przeżycie żałoby po stracie pupila. Artysta posługuje się przedstawioną w wierszu ikonografią, dlatego na wystawie pojawiają się: Brama do Psiego Nieba, Klucz, Drabina, czy Wiatrak.

Narracja wystawy, radzenie sobie z utratą, smutkiem i brakiem, jest także próbą zbudowania kolektywnego doświadczenia, dzięki czemu “Śnij piesku, śnij…” staje się platformą do refleksji nad ludzkimi i nieludzkimi emocjami, podkreślając wyjątkowość więzi, jaką tworzymy z naszymi czworonożnymi towarzyszami.

*fragment wiersza “The Rainbow Bridge” Edna Clyne-Rekhy, 1956, tłum. Kacper Tomaszewski

AUTOR WYSTAWY:

Kacper Tomaszewski

Artysta, miłośnik psów, dyplomant wydziału Malarstwa na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W swojej pracy twórczej porusza tematykę relacji międzygatunkowych oraz społecznych zachowań międzyludzkich. Obecnie pracuje nad projektem, w którym realizuje badania nad społecznym tabu i brakiem zrozumienia związanego z przeżywaniem śmierci psich przyjaciół. Zajmuje się również analiza obrzędów funeralnych zwierząt. Był opiekunem dwóch wspaniałych piesków, Hasi i Diega.
Mieszka, studiuje i pracuje w Warszawie.

O kręgu:

Śmierć nie-ludzkich podopiecznych jest trudnym doświadczeniem, które nie zawsze spotyka się ze społecznym zrozumieniem i uznaniem. Krąg żałoby po istotach innych niż ludzie tworzy przestrzeń wymiany doświadczeń dotyczących tego rodzaju straty. Daje szansę na wyrażenie swoich obaw, poznanie perspektywy innych osób, znalezienie wspólnoty odczuwania. Jest to również przestrzeń upamiętniająca naszych nie-ludzkich członków rodzin.

Wstępując do kręgu otwieramy się na pozostałe uczestniczki i uczestników. Akceptujemy ich historie, bo każde doświadczenie ma prawo zostać wypowiedziane, przeżyte z szacunkiem i opłakane.

Każda strata może wywołać żałobę. Nie ma gorszego rodzaju żałoby – każda żałoba jest równie ważna i zasługuje na przeżycie. Jeśli czujesz, że brakuje Ci możliwości wypowiedzenia swojego żalu po stracie osoby zwierzęcej – zapraszamy.

Galeria Promocyjna, Warszawa

18.6.2024

PROWADZĄCA:

Magdalena Siwecka

Zaangażowana w budowanie wizerunku projektu Esthima, czyli nowoczesnych usług kremacji zwierząt towarzyszących. Zna długoletnią żałobę. Podejmując pracę w Esthima wiedziała, że może pomóc zarówno sobie jak i innym. Stara się poszerzyć świadomość społeczną wokół tematu śmierci zwierząt. Podejmuje działania w kierunku rozpowszechniania dyskusji na temat szacunku dla zwierząt i żałoby właścicieli, prawa do godnego pożegnania z ukochanym pupilem, możliwości okazania wsparcia właścicielom, którzy stracili zwierzęcych przyjaciół – także poprzez zorganizowanie dla nich pomocy ze strony terapeutów i psychologów. Prowadzi dwa projekty specjalne dedykowane opiekunom zwierząt cierpiących po stracie ukochanego pupila – jeden z nich to projekt edukacyjny Akademia Esthima poświęcony zwiększaniu świadomości na temat żałoby pozaludzkiej zaś drugi to działająca on-line grupa wsparcia Łąki Wspomnień.

Cena za udział w kręgu jest dobrowolna i elastyczna. Wybierz samodzielnie cenę, która będzie dla Ciebie adekwatna. Swoim udziałem wspierasz działania Instytutu Dobrej Śmierci. Bardzo Ci dziękujemy!

Czym są kręgi żałoby?

Kiedy doświadczamy trudnego czasu bólu i żałoby, otaczający nas świat często zachęca nas do oddalania się od naszych uczuć. Radzi nam, że trzeba skupić się na myśleniu pozytywnym, na działaniu i przyjemnościach i dążyć do dobrego samopoczucia. Może nawet zmusza nas, żeby “wziąć się w garść” i “pójść do przodu”.

Czasami brakuje czasu i przestrzeni, w której możemy zbliżyć się do ciemniejszych elementów ludzkiej kondycji – do bólu, rozpaczy i smutku, które tyle osób nosi w sobie, często od wielu lat. Odczuwamy głęboką potrzebę zwracania się do tych niezadbanych części, żeby nasz wewnętrzny żal mógł znaleźć głos i wyraz.

Kiedy zbieramy się jako wspólnota, żeby zobaczyć i honorować nawzajem nasz ból i smutek, tworzymy przestrzeń autentyczności i akceptacji. Wspólnota ma uzdrawiającą moc i jest potrzebna, żeby transformować żałobę. Kiedy nasze indywidualne doświadczenie jest widziane i współdzielone przez wspólnotę, może pojawić się wyjątkowy rodzaj siły.

W kręgach żałoby (grief circles) otwieramy przestrzeń, żeby uznać nasz ból, który nosimy indywidualnie i jako kolektyw. Spotkamy się w wirtualnym kręgu, żeby obdarować się nawzajem naszymi najcenniejszymi prezentami: Obecnością i uwagą. Szacunkiem i świadectwem.

Autor zdjęcia na grafice: Kacper Tomaszewski